Circus

Τσίρκο.

Μία μνήμη που δεν έχω.

Το όνειρο του τσίρκου.

Εικόνες και εμπειρίες ξένες.

Ακροβατώντας ανάμεσα στο όνειρο και την πραγματικότητα.

Σκιές γίνονται ένα με μένα.

Κοιταζόμαστε με θλίψη στον καθρέφτη.

Ταξιδεύουμε πετώντας από σχοινί σε σχοινί.

Χορεύουμε στον αέρα.

Τραγουδάμε μπροστά στη φωτιά.

Φεύγουμε με το χειροκρότημα.

Τέρμα το τσίρκο για φέτος.

Δεν υπάρχει χρόνος να πας πουθενά.

Το όνειρο του τσίρκου.

Αναμνήσεις για δέκα χρόνια.

Απόψε είναι η τελευταία βραδιά για το νούμερό μου.

Κι η ακροβάτης πέφτει κάτω.

Δεν το φανταζόμουν έτσι.

Τον αποχαιρετισμό του τσίρκου.

Την τελευταία βραδιά δεν εμφανίζεται κανείς.

Κι εγώ πετάω γύρω-γύρω.

Καμιά φορά πρέπει να κρεμαστείς για να ζήσεις.

Θα μου λείψει το τσίρκο.

Δε θα τα καταφέρω απόψε.

Όχι ακροβατικά νύχτες με πανσέληνο.

Όχι την τελευταία φορά.

Την τελευταία.

Πρέπει να σταματήσω αυτό το όνειρο.

Το τέλος του τσίρκου.

Το τέλος…

19/12-25/12 Eleutherotupia, greekarchitects.gr, Stauros tou Notou

12/12-18/12 Lusistrath, "9", theater.nytimes.com, "E"